Ne çok tesadüfler  var hayatımızda… Yürüdüğümüz yollarda durduk yere karşımıza çıkan geçmişten bir yüz, hüzünlü bir anı umuda çeviren bir çocuk yüzündeki masum gülüş,  karşılaştığımız bakışlar içinde hafızamızı  zorlayan tanıdık simalar, bir kedinin ayaklarımızın ucuna gelip de sevgi ile mırıldanışından duyduğumuz haz, ihtiyaç duyduğumuz bir anda tam da evet diyebileceğimiz bir dosttan gelen telefon sesi.. Ve daha nicesi..

Gün boyunca yaşadığımız en basit tesadüfler bile, biz bunu farkında olmasak bile fiziksel ve duygusal hayatımızın en büyük tetikçisidir aslında.  Bazen hiç ummadığımız, hayal bile etmediğimiz durumların içerisinde buluruz kendimizi. Bunu yaşayan ben miyim? Ya da nasıl oldu? Neden oldu? Diye hayrete düştüğümüz anlarımız  ne çok oluyor hayatımızda.

Ummadığımız bir anda karşımıza çıkan bir görüntü, havadan burnumuza gelen güzel bir koku, bir söz,  bir gülümseyiş,  ya da tam tersi hoşumuza gitmeyen ama bizi gün boyu etkileyen tesadüfler.  Bu tesadüfler alıp götürür düşüncelerimizi yıllar öncesine veya hayatımızın sonraki akışına… Tesadüfler değil midir aslında yaşamımızın en belirgin yol haritası. Yaşadığımız hayat, hayalini kurduğumuz hayat bile olsa o hayatın içinde ne çok fark edemediğimiz tesadüfler var aslında farkında mıyız?

Yaşadığımız her ilişki, gerek ailemiz, gerek arkadaşlarımız, eşimiz, çocuğumuz  gerekse etrafımızda yaşayan gözlemlediğimiz ve hayatı paylaştığımız her şey.. Karşılıklı bir aynanın yansıması değil midir aslında?.

Yaşadığımız hayatı ne kadar gözlemleye biliyoruz.  Planlar kurarız sürekli  gelecek için. Bir gün sonrası, bir hafta sonrası veya bir yıl sonrası için. Takılır gideriz bu planlar çizgisine.  Önce ilk hedef için mücadele,  ardından ikinci ve sonrası ve sonrası diye gider bitmeyen planlı hayatımız… Merdivenin basamakları gibi birinci basamaktan yukarıya doğru çıkmak isteriz hep.. Asla sıranın şaşırmasını istemeyiz. Bir basamakta tıkandık mı ikinciye atlamaya cesaret edemeyiz.

Şimdi biraz düşünün. Şöyle çok değil bir yıl geriye gidin. Bir yıl önceki en önemli  hedefiniz ne idi?  Bu hedefe ulaşmak için çaba sarf ederken yaşamınızın içerisindeki diğer önemli gelişmeleri hatırlamaya çalışın. Hedef gerçekleşti mi bilinmez ama gerçekleştiğini varsayalım. Şimdi de dikkatlice bir yıl içerisinde yaşadığınız önemli olayları bir gözden geçirin. Ne çok şey yaşanmış öyle değil mi? Peki bu yaşadıklarınızın ne kadarı hedeflediğiniz planlar dahilindeydi? 🙂 Hiçbiri. Ya da belki çok azı. Hepsi olabilirmi sizce 🙂

En iyi dostunuzun aslında dost olmadığını öğrenmişsiniz mesela tesadüfen. Bu hayal kırıklığı  daha güçlü olmanızı sağlamıştır belkide.  Bir restoranda yediğiniz  yemek size  annenizi hatırlatmış  mesela. Tesadüf bu ya annenizin yemeği kadar güzel olmuştur bu yemek. Annenizi daha çok mu  ziyaret etmeye  başladınız? O lezzet tesadüfen de olsa iyi geldi dimi hayatınıza? Belki de sizi derinden üzen bir ölüm haberi almışsınızdır tesadüfen karşılaştığınız bir dosttan. Geçmişten bir arkadaş, belki çocukluk yıllarınızdan belki de gençliğinizden. Hayatın ne kadar kısa ve ertelenmeyecek kadar önemli olduğunu hissettirmiştir size o anda. Arabada aniden çalmaya başlayan bir şarkı tüm gününüzü geçmişinizle mi doldurdu. Belki eski sevgili belki de en mutlu ya da en acı anınız. Sebep ne olursa olsun kopardı dimi sizi planladığınız o hedeflerden.

Hayatınıza girenler çıkanlar, kaybettikleriniz ve kazandıklarınız, umut ettikleriniz ve umutsuzluklarınız, ayrılıklar ve kavuşmalar, güldükleriniz ve ağladıklarınız. Şöyle bir düşünün bunların hangisini planlamıştınız. Hiçbirini öyle değil mi ?

Planladığınız hayat mı gerçekte yaşadığınız ve hissettiğiniz hayat yoksa acı tatlı tesadüfler mi planlamaya çalıştığınız hayatın içinde yaşadığınız gerçek hayat.

Planladığınız tüm yaşantınız içerisinde, sonu hep güzel biten tesadüfler yaşamanız dileğiyle…